هنر مجسمه سازی از هنرهای باستانی بشر است و به معنی شکل دادن به مواد مختلف از جمله سنگ، فلز، پلاستیک، موم، چوب، شیشه، پارچه، گل و .. ساختن حجمی سه بعدی است. هنر شکل دادن مواد با تکنیک های مختلف و ساختن یک حجم سه بعدی را مجمسه سازی می گویند. این تکنیک ها شامل مدل سازی، قالب ریزی، ریخته گری، فرفورژه، جوشکاری، تراشکاری، دوختن، مونتاژ، صیقل داد، ورز دادن و … می شوند.
در ششمین سمپوزیوم مجسمه سازی جزیره کیش، ۱۰ اثر از بین ۲۳۶ اثر برای اجرا توسط هنرمندان این آثار انتخاب شدند. این سمپوزیوم ۲ مدعو داشت که به همراه هنرمندان منتخب در این سمپوزیوم شرکت کردند . طبق گفتگویی که با هدایت صحرایی دبیر اجرایی و هنری سمپوزیوم داشتیم ابتدا قرار بر این بوده است که این سمپوزیوم ۴ مدعو داشته باشد اما به دلیل کیفیت بالای طرح های ارسالی برای شرکت در این سمپوزیوم داوران تصمیم گرفتند که به تعداد هنرمندان منتخب اضافه کنند .
در ادامه گفتگو از آقای صحرایی که خودشان از مجسمه سازان و فارغ التحصیلان این رشته هنری می باشند سوال کردیم که سمپوزیوم به چه معناست ؟ ایشان پاسخ دادند که سمپوزیوم ریشه یونانی دارد و در واقع جلسات گفتگو محور (دیالوگ ) بود که توسط افلاطون وارد تاریخ فکری بشر شد. امروز مثلا در رشته مجسمه سازی سمپوزیوم ها برای آشنایی هنرمندان این رشته با یکدیگر و رد و بدل کردن تکنیک در حین ساختن مجمسه هاست . این تبادل علمی و بحث در باب تکنیک در طول زمان سمپوزیوم و در زمانی که آثار ساخته می شوند رد و بدل می شوند. مثلا در همین سمپوزیوم ، گروه ها بعد از کار برای تبادل تکنیک هایشان دور هم جمع می شوند و از یکدیگر می آموزند .
در ادامه از تاریخ معاصر سمپوزیوم در ایران پرسیدیم و پاسخ ایشان از این قرار بود که سمپوزیوم مجسمه سازی از سال ۸۵ در تهران باب شد و کم کم هنرمندان و دانشجوهای مجسمه سازی در این گردهمایی ها شرکت کردند . بعد از گذشت یک دهه و اندی از این اتفاق، امروز هنرمندان زبده ای در رشته مجسمه در طی این سمپوزیوم ها را شاهد هستیم که تجربه شرکت در این برنامه ها را در بیرون از ایران نیز داشته اند . این مساله باعث می شود که هنرمندان بتوانند تکنیک های مختلف را از یکدیگر یاد بگیرند و تبادل علم در این حرفه اتفاق بیافتد و استعدادهای هنرمندان شکوفا شود . وی در ادامه گفت : تقریبا ۷۰ درصد سمپوزیوم های دنیا به همین شکل یعنی ارائه آثار هنرمندان به برگزارکننده سمپوزیوم در مدت معین اتفاق می افتد اما در بعضی جاهای دنیا مثلا مصر سمپوزیوم هایی برگزار می شوند که ماهها طول می کشند و کشف ، سفر و گشتن نیز در برنامه آنها وجود دارد و سفر نیز در مسیرخلق نهایی سمپوزیوم تاثیر جدی دارد.
سپس از ایشان در مورد شرایط ورودی به سمپوزیوم و انتخاب اثار سوال کردیم . پاسخ دادند که این سمپوزیوم با یک چهارچوب کاری تعریف شد. همه کارها لازم بود که در ابعاد یک دریک درسه متر ساخته شوند . دلیل اصلی آن هم متریال ما بود که از جنس سنگ مرمریت بود . این سنگ یکی از بهترین سنگ های ایران برای کار مجسمه است. که آنها را از معدنی در شهر درود لرستان تهیه کردیم و توانستیم به قیمت مناسبی برای سمپوزیوم تامین کنیم. اما لازم بود که از قبل ابعادشان را مشخص می کردیم چون فاصله بین انتخاب نهایی کارها و زمان برگزاری بسیار کم بود و ما وقت لازم برای تهیه ابعاد گوناگون سنگ را برای سفارش به معدن نداشتیم و به همین سبب ابعاد کار از قبل در سمپوزیوم مشخص شده بود . اما این تا حدودی دست هنرمندان را در کارشان هم میبندد.
ایشان در ادامه درباره منتخبین داوران اضافه کردند که ۱۰ منتخب این سمپوزیوم که از بین ۱۲۶ نفر توسط شورای انتخاب، آقایان حمید شانس ،طاهر شیخ الحکمایی، مجتبی موسوی، هدایت صحرایی و احسان گرایلی انتخاب شده بودند از کسانی بودند که ما از اجرای طرحشان مطمئن بودیم و می دانستیم که می توانند از پس طرح پیشنهادی شان بر بیایند. همه این منتخبین تجربه و روزمه قابل قبولی در هنر مجسمه سازی دارند و در سمپوزیوم های داخلی و خارجی موفق بوده اند . در انتهای سمپوزیوم م قرار بر این است که کارهای این هنرمندان در ادامه کارهای منتخب سمپوزیوم های گذشته کیش در معابر عمومی نصب شوند . این هنرمندان عبارت اند از : فاطمه موسوی منفرد ، مجید حقیقی ، بهنام آخربین مقانلو ، محمدرضا ذبیح اله زاده ، عنایت صحرایی ، بهمن چگینی ، احسان گرمسیری ، سروش صناعی فرید ، حسین ملایی فومنی ، حمزه حیدری فرد ، شهریار رضایی و هامون نظیری
پس از کمی گشت و گذار در محیط سمپوزیوم و گپ و گفت با هنرمندان با یکی از دستیاران منتخب خانم سپیده هاشمی مجسمه ساز و فارغ التحصیل این رشته از دانشگاه هنر تهران آشنا شدیم و نظر ایشان را درباره ترکیب هنرمندان و دستیاران شان پرسیدیم .
طبق گفته ایشان دستیاران هنرمندان توسط خود هیات داوران و برگزارکنندگان در اثر مطالعه رزومه و انطباق کاری این هنرمندان با یکدیگر انتخاب شده است. همه دستیاران در این سمپوزیوم از فارغ التحصیلان رشته مجسمه و با سابقه کاری در این زمینه بوده اند .
ترکیب جالب زن و مرد در بیشتر گروهها از اتفاق های جذاب سمپوزیوم بود و فضای بسیار جالب و متعادلی را به کارگاه بزرگ سنگ داده بود . در این مورد نظر خانم سپیده هاشمی را جویا شدیم و ایشان پاسخ دادند که در هنگام کار و از نظر تکنیک و حتی کار بدنی ما فرق خاصی بین زنان و مردان در این رشته نداریم . اما این ترکیب کاری زن و مرد در کنار هم ترکیب خوب و متعادلی است. ممکن است در هنگام کار زنان ریز بینی هایی داشته باشند که برای دیدن جزییات کار پرفایده باشد و شاید در بعضی از جاهایی که نیاز به قدرت زیاد است بودن یک اقا در کنار هنرمند خانم بسیار مفید باشد .
سپس از خانم هاشمی درباره امکانات و وسایل مورد نیاز هنرمندان سوال کردیم . ایشان پاسخ دادند که همه وسایل هنرمندان را خود برگزارکنندگان برای هنرمندان تهیه کرده اند از لباسهای کار تا سنگ فرزها و … اما در عین حال هنرمندان حق داشتند که ابزارهای دیگری که خودشان برای اجرای کارشان نیاز دارند را نیز استفاده کنند . بعضی از وسایل هستند که در دست یک هنرمند قلق دارد و هنرمند تکنیک خاصی را با آن اجرا می کند.
گفتگوی جذابمان با خانم هاشمی را ادامه دادیم و نظر ایشان را در مورد کیفیت برگزاری سمپوزیوم جویا شدیم. به نظر می رسید که برگزارکنندگان به خوبی از پس کیفیت برگزاری این سمپوزیوم برآمده اند و برای هنرمندان محیطی آرام ، صمیمی و پربار بوجود آورده اند .
اما شاید تنها کسانیکه جایشان در این سمپوزیوم خالی بود دانشجویان این رشته بود که می توانستند در طول این برنامه برای یادگیری در محیط سمپوزیوم حضور داشته باشند . شاید دعوت از تعدادی از دانشجویان این رشته از دانشگاههای سراسر ایران برای یادگیری و شرکت در کارگاههای کنار این سمپوزیوم ها بتواند ایده جالبی در برگزاری سمپوزیوم های آتی جزیره زیبای کیش باشد.
