اجرای خصوصی تئاتر عروسکی سعدی، کلمپ و فتح بهشت به کارگردانی مهتاب تبریزیان در سینما لبخند کیش در تاریخ سوم اسفند با حضور سعید پورعلی معاون فرهنگی و اجتماعی ، خسرو نشان معاون گردشگری ، اردلان مدیر فرهنگی و خانم بدریه بحرینی مدیر هنری سازمان و دیگر مهمانان به اجرا درآمد. این تئاتر عروسکی که برای همه رده های سنی می تواند مناسب باشد داستانی تخیلی است از سفر دو جهانگرد، سعدی ایرانی و کریستف کلمپ اسپانیایی که هم زمان به جزیره کیش سفر کرده اند . زمان داستان این تئاتر در زمانی تخیلی و نه با انطباق با واقعیت های تاریخی خلق شده و همین تصمیم نویسنده بستری خلاق را برای درام داستان به وجود آورده است . با همین شجاعت در تخیل به فضای تئاتر عروسکی کمک شده تا عروسکها با شخصیت هایشان زنده تر و ملموس تر بتوانند ارتباط نزدیکی با مخاطب خودشان برقرار کنند . تئاتر سعدی ، کلمپ و فتح بهشت تئاتری است جمع و جور و دوست داشتنی که برای قصه گویی از شعر بهره برده است اما این بهره نامربوط به داستان نیست . شخصیت سعدی شیرازی از شاعران بنام شعر فارسی که شهرت جهانی نیز دارد زمینه قابل قبولی را برای ورود شعر و آواز به این تئاتر بوجود آورده و توانسته منبع خلق بسیار خوبی برای این تئاتر باشد و آن را برای مخاطب جذاب و شیرین کند. در عین حال همین بستر باعث شده که ورود به جا و جذاب مبارک (سیا) به داستان نمایش، هم با قصه همخوانی داشته باشد ، هم بتواند فضایی شاد برای قصه گویی ایجاد کند .
ساخت حرفه ای عروسک ها با جزییات با سلیقه ای که در پرداخت آنها به کار رفته ، توانسته به خوبی به در آمدن شخصیت ها کمک کند و همین امر در مورد دکور صحنه ها برای قصه گویی هم صدق می کند.
کارگردانی روان ، پرانگیزه ، سخت کوش ، متداوم و دقیقی که در اجرای عروسکی و صداپیشگی دیده می شود توانسته اجرای قابل تحسین و جذابی را برای دیده شدن رقم زند.
تنها جایی که هنوز احتیاج به جا افتادگی دقیق تر دارد بازی صحنه ای و دیالوگ های نویسنده با خودش در ابتدای نمایش است که تا اندازه ای قدرت تئاتر را در شروع که از نکات مهم اجراست ، ضعیف کرده است.
شروع تئاتر گیرایی بالایی ندارد و لازم است که برای این شروع تصمیمی گرفته شود تا بقیه اجرا و زحماتی که برای آن کشیده شده به نتیجه موثری برسد.
و اما مکان اجرای تئاتر و نبود امکانات صحنه از ضعف های دیگری بود که توسط مهتاب تبریزیان کارگردان و عروسک ساز این تئاتر پس از اتمام اجرا مطرح شد . کنترل نور که یکی از اجزا بسیار مهم در داینامیک صحنه است کاملا از اراده کارگردانی خارج بود . می توان شفاف متذکر شد که نبود امکانات چنین ابتدایی برای جزیره ای که می تواند بخش قابل توجهی از درآمد خود را به دلیل توریستی بودن از تولیدات فرهنگی تامین کند، ضعف بزرگی است . لازم است که دانست که داشتن یک سالن استاندارد برای تئاتر از نشانه های تشخص شهرهای امروزی و نقطه قوت فرهنگی آنها به شمار می رود . شهرهایی که به مکانهای دیدنی و گردشگری در جهان تبدیل می شوند حتما به فکر تقویت قوای فرهنگی شهرشان نیز هستند. مثال بسیار بارز این نوع موفقیت را می شود در شهرهای توریستی مشهور جهان یافت. به طور مثال یکی از منابع درامد پاریس که از شهرهای مشهور توریستی دنیاست و از درآمدزاترین شهرهای توریستی بشمار می رود ، تئاتر است. در این شهر هر شب حدود ۹۰۰ تئاتر به روی صحنه می رود و به طور قطع تماشاگران این تئاتر صرفا خود پاریسی ها نیستند . همان گردشگرهایی که دیگر تبدیل به بخشی از شخصیت شهر پاریس شده اند و روزها در حال بازدید از موزه ها ، گالری ها ، بناهای تاریخی و گشت و گذار در شهر پاریس هستند ، شبها بخشی از اوقات سفر خود را در همین سالن های تئاتر می گذرانند و دیدن تئاتر در پاریس هم به بخشی از جاهایی که میخواهند حتما در سفر خود داشته باشند بدل شده است. باید در اینجا این سوال را پرسید که چرا این گونه است؟ آیا تبلیغات ، سرمایه گذاری و رسیدگی فرانسوی ها بر روی این مقوله و ساختن و نگهداری از مکانهای فرهنگی شان به طور مثال تئاترها و اپراها در تبدیل شدن این جریانها به جریانهای اصلی گردشگری در آن کشور ارتباطی ندارد ؟ شفاف است که تاثیر گذار است.
پس می توان نتیجه گرفت بدون دادن اهمیت به چیزی نمی توانیم انتظار داشته باشیم که در آن رشد و موفقیت داشته باشیم. واضح است که بدون داشتن امکانات لازم نه بیش از اندازه و حیف و میل کردن سرمایه ها نمی توانیم در آن وادی رشد و پیشرفت داشته باشیم.
به طور قطع کیش که یکی از قطب های گردشگری کشور ایران است به داشتن حداقل یک سالن با امکانات درست و درخور هنر تئاتر نیاز دارد و با این پتانسیل ، استعداد و انگیزه ای که در تئاتری های این جزیره زیبا و دوست داشتنی دیده می شود ، تئاتر می تواند قطعا از منابع درآمدزایی این شهر زیبا باشد.
