ابراهیم اثباتی نامش با آهنگسازی تئاتر در ایران گره خورده است؛ نامی آشنا برای اهل موسیقی و تئاتر ابراهیم اثباتی است. او با پیوندی عاطفی و عاشقانه رابطۀ خویش با تئاتر را نیز مستحکم­تر کرده بود. ازدواج او با نسیم ادبی بازیگر تئاتر و سینمای ایران رابطۀ او با تئاتر و تئاتری­ها را فراتر از رابطۀ شغلی و حرفه­ای کرده بود. این خنیاگر تئاتر ایران، در دوم بهمن ماه 1399 به هنگام جدال با بیماری در سن 49 سالگی درگذشت؛ غم درگذشت او جامعۀ هنری ایران را سوگوار کرد، این هنرمند که اهل تئاتر  و موسیقی بود به سبب مرام نیکش در دل تمامی هنرمندان و مخاطبان هنر جای گرفته بود. 

عامل پیوند نسیم ادبی برندۀ سیمرغ بازیگری جشنوارۀ تئاتر فجر و بازیگر سریال شهرزاد با ابراهیم اثباتی آهنگساز برجسته تئاتر ایران، تئاتر بود؛ این دو در همکاری با پری صابری در کار «شمس پرنده» با یکدیگر آشنا شدند و این آشنایی با سفری کاری  به اروپا، در کشور ایتالیا برای اجرای کار «آنتیگونه» به کارگردانی پری صابری قوت گرفت. این آشنایی­ها که تاریخ آن به سال 80 باز می­گردد موجب شد که هفت سال بعد، ازدواج این هنرمندان شکل بگیرد.

ابراهیم اثباتی نوازنده تنبور و دیوان و آهنگساز موسیقی متولد ۱۳۵۰ است؛ وی موسیقی را از سال ۱۳۶۴ با ساز تنبور آغاز کرده و در این راه از راهنمایی­ها و توصیه­های  استاد سید خلیل عالی نژاد نیز بهره­مند گشت. ابراهیم اثباتی، گروه موسیقی «وصال یار » را پایه ریزی کرد و آهنگسازی­های متعددی برای اجراهای تئاتر و فیلم­های سینمایی انجام داد. این هنرمند آهنگساز  همچنین ریاست هیئت مدیره انجمن موسیقی خانه تئاتر را بر عهده داشت. با نگاهی به کارنامۀ هنری ابراهیم اثباتی به این موضوع آگاه می­شویم که  تا سال ۱۳۹۲ قریب به ۴۳ موسیقی تئاتر و چندین موسیقی فیلم توسط این هنرمند ساخته شده است.

نسیم ادبی در مصاحبه­ای دلیل این که چرا با ابراهیم اثباتی ازدواج کرده است را چنین می­گوید:« ابراهیم روحیه ای دارد که من همیشه خیلی دوست داشته ام. ایشان بسیار آدم جذابی در جمع هاست و از کمک کردن به دیگران لذت می برد. در هر جمعی حضور داشته باشد، همه دوست دارند با او صحبت و درد دل کنند. حتما شما هم با شخصیت هایی که در جمع ها حضوری گرم دارند، آشنا هستید؛ ابراهیم یکی از همین آدم هاست. او به حرف های همه گوش می کند و سعی می کند تا حد توان به دیگران کمک کند. ابراهیم شخصیت بسیار حمایتگری دارد و خیلی اهل خانواده و خانواده دوست است.از همه مهم تر اینکه ابراهیم اعتقاداتی دارد که به آنها پایبند است که این برای من خیلی جالب است. من انسان هایی را که روی عقایدشان پایبند و ثابت قدم هستند، دوست دارم و به نظرم این ویژگی خیلی اهمیت دارد. شخصا نمی توانم به آدم هایی که هیچ اعتقادی در زندگی شان ندارند و به هیچ چیزی اهمیت نمی دهند، اعتماد کنم چون فکر می کنم انسان های بی ثباتی هستند» از این توصیف نسیم ادبی می­توان به شخصیت هنرمند ابراهیم اثباتی فقید پی برد؛ هنرمندی که همواره مورد توجه هم صنفان و هنرمندان با توجه به اخلاق و خلقیات خاص خویش بوده است. نسیم ادبی تنها کسی نیست که از ویژگی اخلاقی ابراهیم اثباتی آهنگساز فقید می­گوید؛ در این باره می­توان به مصاحبۀ سهراب سلیمی کارگردان تئاتر نیز اشاره کرد: «وی  از حضور گرم ابراهیم  اثباتی به عنوان رییس هیات مدیره انجمن موسیقی خانۀ تئاتر به نیکی و با حالتی ستایش آمیز  یاد می‌کند: او در جایگاه صنفی خود نیز بسیار دلسوز و متعهد، منظم، متواضع و مهربان ... مهربان ... مهربان.
او از مرام و مسلک اثباتی در مصاحبۀ خویش که در مراسم سومین روز درگذشت ابراهیم اثباتی انجام شده است چنین می­گوید: برای بزرگداشت استادمان رکن‌الدین خسروی که در تماشاخانه سنگلج برگزار شد، از او کمک خواستم. گروهش را با تمام امکانات به تماشاخانه آورد.  فقط کرایه پیانو را گرفت و برای آن کار استثنایی، هیچ یک از اعضای آن گروه، ریالی دستمزد نگرفتند. ابراهیم این کار را به ما هدیه کرده بود که می‌خواستیم ادای دینی به استادمان کرده باشیم و همسرش نسیم ادبی هم در کنارمان بود.»  

ابراهیم اثباتی، آهنگساز فقید تئاتر علاوه بر همکاری با سهراب سلیمی با کارگردانان برجسته دیگری چون پری صابری، بهروز غریب‌پور، حسین پاکدل، حسین کیانی، حسین فرخی، حمید رضا آذرنگ، بابک محمدی،...و  همکاری داشته است. این آهنگساز مطرح تئاتر ساز زدن را با تنبور آغاز  کرد  امّا در روند کاری خویش  نواختن سازهای دیگری مثل تار و سه تار را نیز آموخت و در ارکستر، دیوان می نواخت، دیوان  که ساز اصیل ایرانی است و شاید کمتر نامش شنیده شده باشد و کمتر هم مورد استفاده قرار بگیرد.

افسوس که این هنرمند شریف، انسان کامل و مهربان از میان ما رفت؛ این هنرمند فقید دارای خصائص برجسته ای بود که می­توان این خصائص را در میان گفته­های دیگر هنرمندان پیدا کرد و از آنها آگاه گشت. بیماری سرطان، در دوم بهمن ماه 1399 زوج هنرمند ایرانی را از یکدیگر در ظاهر چشم­ها جدا کرد. هنر اما راهی بی پایان است و پدید آورندگان این محصول انسانی هیچ­ گاه در نظرها پایان نخواهند داشت.

نوشتن دیدگاه