دهم اردیبهشت برای پاسداشت هویت ایرانی خلیج فارس با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۸۴ وارد تقویم رسمی کشورمان شد.
به گزارش پایگاه خبری پیام پژواک، دهم اردیبهشت روزی که یادآور ازخودگذشتگی‌های ملت سرافراز ایران و فرار اشغالگران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه بر سواحل جنوبی کشور (۲۱ آوریل ۱۶۲۲ میلادی) در پی رشادت‌های سپاه ایران به رهبری امیرالامرای فارس (امام قلی‌خان) است.
شاه عباس صفوی در ۱۰ اردیبهشت سال ۱۶۲۱ میلادی توانست هرمز را از چنگ پرتغالی‌ها درآورد، تا همیشه به خاطر این اقدامش از او به نیکی یاد شود.
اما این روز در سال‌های اخیر شرایط دیگری پیدا کرده است، وجه اهمیت تاریخی این روز تحت الشعاع تصمیم شورای عالی انقلاب فرهنگی و دولت قرار گرفته است و تصمیمی اتخاذ شد و ۱۰ اردیبهشت را به روز ملی خلیج فارس تبدیل کرده است.
خلیج تا ابد فارس سومین خلیج بزرگ جهان است که به خاطر موقعیت جغرافیایی خود در طول تاریخ همواره نامش بر سر زبان‌ها بوده و مردم تمام جهان آن را با نام خلیج فارس یا دریای پارس می‌شناسند.
قدیمی‌ترین اسناد موجود درباره خلیج فارس به کتاب‌های باقیمانده از یونان باستان بر می‌گردد.
یونانی‌ها و مورخان در این کتاب‌ها با نام “پرسیکوس سینوس” که به معنی “خلیج فارس” است از این آبراهه یاد می‌کنند و تکرار همین نام موجب می‌شود که بسیاری از نقشه‌های باقیمانده از اروپائیان قرن‌ها بعد نیز با همین نام از خلیج فارس یاد کنند.
براساس نوشته‌های مورخان یونانی مانند هرودت (۴۸۴ – ۴۲۵ ق. م) کتزیاس (۴۴۵ – ۳۸۰ ق. م)، گزنفون (۴۳۰ – ۳۵۲ ق. م) استرابن (۶۳ ق. م – ۲۴ م) که پیش از میلاد مسیح می‌زیسته‌اند؛ یونانیان نخستین ملتی هستند که به این دریا نام پرس و به سرزمین ایران پارسه، پرسای، پرس‌پولیس یعنی شهر یا مملکت پارسیان داده‌اند.
انگلیسی زبان‌ها نیز این منطقه جغرافیایی خاص را PERSIAN GULF می‌خوانند که در واقع ترجمه ساده‌ای از نام “خلیج فارس” است و نقشه‌های بیشماری که از ملوانان و جغرافی‌دانان انگلیسی قرون ۱۶ و ۱۷ میلادی باقیمانده است، اسناد غیرقابل انکار این حقیقت تاریخی هستند.
